ทีมของ Cheng พบว่าประมาณ 4.5 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยสูงอายุ (70 ปีขึ้นไป) เสียชีวิตหลังจากการตกลงสู่ระดับพื้น เทียบกับ 1.5 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่ไม่ใช่ผู้สูงอายุ ผู้ป่วยสูงอายุยังคงอยู่ในโรงพยาบาลและหอผู้ป่วยหนักนานขึ้น และมีเพียง 22 เปอร์เซ็นต์ที่สามารถทำงานได้เองหลังจากออกจากโรงพยาบาล เทียบกับ 41 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่ไม่ใช่ผู้สูงอายุ แม้ว่าการตกในที่ระดับต่ำอาจนำไปสู่การบาดเจ็บและเสียชีวิตได้ แต่ความจริงก็คือเกือบสามในสี่ของผู้ป่วยที่ตกจากพื้นไม่ได้รับบาดเจ็บรุนแรง ผู้สูงอายุ ด้วยทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดในศูนย์การแพทย์ส่วนใหญ่ทั่วสหรัฐฯ และจำนวนผู้ป่วยสูงอายุที่ต้องการการรักษาที่เพิ่มขึ้น ทีมของ Cheng จึงระบุตัวทำนายการเสียชีวิตที่สำคัญ 2 ประการในผู้ป่วยที่เคยตกจากพื้น อายุมากกว่า 70 ปี และอาการโคม่าในกลาสโกว์ คะแนนมาตราส่วน (ตัวบ่งชี้การบาดเจ็บของสมองที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย) น้อยกว่า 15 ปัจจัยเฉพาะเหล่านี้อาจช่วยให้เจ้าหน้าที่แผนกฉุกเฉินระบุได้ดีขึ้นว่าผู้ป่วยรายใดมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตสูง และมีแนวโน้มที่จะต้องมีการประเมินและการรักษาเชิงรุกมากกว่า