การละลายของน้ำแข็งภายใต้ความกดดันได้รับการตรวจสอบด้วยชุดการจำลองไดนามิกของโมเลกุลในหลักการแรก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง วิธีการแบบสองเฟสถูกใช้เพื่อกำหนดอุณหภูมิหลอมละลายของเฟสน้ำแข็ง-VII ในช่วง 10–50 GPa อุณหภูมิหลอมเหลวที่คำนวณได้ของ น้ำแข็งหมายเลข 7 เราสอดคล้องกับการทดลองเซลล์ทั่งเพชรที่มีอยู่ เราพบว่าสำหรับความดันระหว่าง 10 ถึง 40 GPa น้ำแข็งจะละลายเป็นของแข็งโมเลกุล สำหรับความดันที่สูงกว่า ≈45 Gpa ความชันของเส้นโค้งการหลอมเหลวจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากการแตกตัวของโมเลกุลและการแพร่กระจายของโปรตอนในของแข็งก่อนการหลอมเหลว การแพร่กระจายของโปรตอนที่มีนัยสำคัญในน้ำแข็ง-VII เนื่องจากการทำงานของอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นนั้นพบว่าค่อยเป็นค่อยไปและมีความคล้ายคลึงกันมากกับของแข็งที่มีประจุเหนือไอออนประเภท การกำหนดเส้นโค้งการหลอมละลายของน้ำมีความสำคัญต่อวิทยาศาสตร์หลายสาขา รวมทั้งฟิสิกส์ เคมี และวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์ ตัวอย่างเช่น มีข้อเสนอแนะว่าเขตมุดตัวเย็นในโลกมีแนวโน้มที่จะตัดกับเส้นโค้งการหลอมละลายความดันสูงของน้ำ ซึ่งจะมีความหมายอย่างลึกซึ้งต่อองค์ประกอบทางเคมีและการขนส่งวัสดุภายใน คำศัพท์วิวัฒนาการของดาวเคราะห์ในขณะที่มันเย็นลง ( 1 ) เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมากที่เมื่อ 4 ปีที่แล้ว การวัดอุณหภูมิหลอมละลาย (T m ) ของน้ำแข็งในช่วง 10–20 GPa ทดลองมีความแตกต่างกันมากถึง 20% ( 2 , 3). อย่างไรก็ตาม ด้วยความก้าวหน้าในการรวมเทคนิคต่างๆ