นักแสดงหญิง Lena Horne กลายเป็นผู้หญิงผิวสีคนแรกที่มีโรงละครบรอดเวย์ตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่เธอ

โรงละครแห่งนี้อยู่ที่ถนน West 47th Street สร้างขึ้นในปี 1926 และปัจจุบันเป็นสถานที่จัดละครเพลงชื่อดังของอังกฤษเรื่อง Six

เป็นเวลาสองสามสัปดาห์หลังจากที่โรงละครบรอดเวย์อีกแห่งได้รับการตั้งชื่อตามนักแสดงสตาร์วอร์ส James Earl Jones

ฮอร์น ซึ่งเสียชีวิตในปี 2010 ต่อสู้กับการแบ่งแยกเชื้อชาติเพื่อคว้าสัญญาภาพยนตร์ฮอลลีวูดรายใหญ่ และต่อมาก็มีชื่อเสียงระดับนานาชาติในฐานะนักร้อง

หลังจากนั้นเธอก็กลายเป็นผู้หญิงผิวสีคนแรกที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลโทนี่ ซึ่งเป็นเกียรติสูงสุดของโรงละครบรอดเวย์ สำหรับบทบาทนำแสดงในภาพยนตร์คาลิปโซ่ปี 1957 ที่จาไมก้า

ในปีพ.ศ. 2524 เธอได้รับรางวัล Tony Award พิเศษสำหรับ Lena Horne: The Lady and Her Music ซึ่งเป็นรายการบรอดเวย์หญิงคนเดียวที่เธอร้องเพลงและพูดคุยถึงความขึ้นๆ ลงๆ ในชีวิตของเธอ

“เธอเปิดประตูให้เรามากมายจนเราในฐานะคนผิวสีสามารถขอบคุณเธอที่เป็นสัญญาณแห่งแสงสว่าง” วาเนสซ่า วิลเลียมส์ นักร้องและนักแสดงสาวกล่าวกับ ABC New

เจนนี่ ลูเมต์ หลานสาวของฮอร์นเข้าร่วมงานเปิดตัวเมื่อคืนวันพุธ และกล่าวว่าเธอรู้สึกทึ่งกับเกียรติที่ได้รับ

“ฉันไม่ค่อยเข้าใจอารมณ์เท่าไหร่จนกระทั่งฉันเริ่มพูดเรื่องนี้” เธอกล่าว

“คุณยายของฉันคงแกล้งทำเป็นไม่ตื่นเต้นเหมือนเธอ แต่เธอคงจะตื่นเต้นมากทีเดียว”

ฮอร์นเกิดในปี 2460 เริ่มต้นอาชีพนักร้องประสานเสียงของ Cotton Club ที่โด่งดังของ Harlem เมื่อตอนที่เธอยังเป็นวัยรุ่น ในไม่ช้าเธอก็กลายเป็นนักร้องยอดนิยม และเอ็มจีเอ็มได้เซ็นสัญญาให้เธอแสดงละครเพลงในปี 1942

เธอไม่ใช่ผู้หญิงผิวสีคนแรกที่ทำสัญญาในสตูดิโอ - MGM ได้เซ็นสัญญากับนักแสดงสาว Nina Mae McKinney เป็นเวลาห้าปีในปี 1929 - แต่เธอเป็นคนแรกที่สร้างผลกระทบ

ในปีพ.ศ. 2486 เธอเล่นเป็นเซลินา โรเจอร์สในภาพยนตร์เพลงเรื่อง Stormy Weather ซึ่งเป็นภาพยนตร์ผิวดำทั้งหมด และเพลงไตเติ้ลก็กลายเป็นทั้งเพลงฮิตและเพลงประจำตัวของเธอ

อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยกลายเป็นดาราหนังเต็มตัว ภายหลังเธอเล่าว่าการแสดงของเธอในละครเพลงระดับออลสตาร์อย่าง Two Girls And A Sailor และ Ziegfeld Follies มักใช้เวลาอยู่หน้าจอเพียงไม่กี่นาทีซึ่งอาจตัดออกได้ง่ายเมื่อภาพยนตร์เล่นในรัฐทางใต้ของอเมริกา

เมื่อสัญญาของฮอร์นสิ้นสุดลง เธอก็กลายเป็นดาราละครเวทีที่ประสบความสำเร็จ ศิลปินบันทึกเสียงและผู้สนับสนุนด้านสิทธิพลเมือง โดยเข้าร่วมในเดือนมีนาคมที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ในกรุงวอชิงตันในปี 2506 ที่มาร์ติน ลูเธอร์ คิงกล่าวสุนทรพจน์ "ฉันมีความฝัน"

เธอได้รับรางวัลแกรมมี่สี่รางวัล รวมถึงรางวัลความสำเร็จตลอดชีวิตในปี 1989 ในขณะที่อัลบั้มแสดงสดของเธอในปี 1957 Lena Horne ที่ Waldorf-Astoria เป็นสถิติที่ขายดีที่สุดของนักร้องหญิงในประวัติศาสตร์ของ RCA Victor

เมื่อนักแสดงสาว Halle Berry กลายเป็นผู้หญิงผิวสีคนแรกที่ได้รับรางวัลออสการ์สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมในปี 2002 เธออ้างว่า Horne เป็นผู้บุกเบิกที่ปูทางไปสู่ความก้าวหน้าของเธอ

อย่างไรก็ตาม Horne มักจะมองข้ามความสำเร็จของเธอไป

“ฉันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวตรงที่เป็นคนผิวดำที่คนผิวขาวยอมรับได้” เธอเคยกล่าวไว้

“ฉันเป็นเหมือนฝันกลางวันของพวกเขา ฉันได้รับการยอมรับอย่างแย่ที่สุดเพราะไม่เคยรู้ว่าฉันเก่งแค่ไหนหรือทำอะไรได้มากเพียงไร มันเป็นเพราะรูปลักษณ์ของฉัน”

โรงละคร Lena Horne ที่เพิ่งได้รับการขนานนามว่าเป็นโรงละคร Mansfield มันถูกเปลี่ยนชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่นักวิจารณ์ของ New York Times Justin Brooks Atkinson ในปี 1960

ชื่อของ Horne ได้รับเลือกให้เป็นไปตามคำมั่นสัญญาที่ทำโดยเจ้าของบ้านรายใหญ่ที่สุดสามคนของ Broadway เมื่อศิลปินผิวสีเรียกร้องการยอมรับมากขึ้นหลังจากการประท้วง Black Lives Matter ในปี 2020

ในเดือนกันยายน องค์กร Shubert ได้เปลี่ยนชื่อ Cort Theatre เพื่อเป็นเกียรติแก่ James Earl Jones ผู้ชนะรางวัล Tony Award สองครั้ง

“มันมีความหมายมาก มันหนักเกินไปสำหรับฉันที่จะพยายามที่จะกำหนด” นักแสดงผู้ซึ่งปรากฏตัวในรายการบรอดเวย์ 21 รายการและเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในนามเสียงของดาร์ ธ เวเดอร์

โรงละคร Jujamcyn มีสถานที่ตั้งชื่อตามนักเขียนบทละครชาวอเมริกันชื่อ August Wilson ซึ่งเสียชีวิตในปี 2548

Eric Adams นายกเทศมนตรีนครนิวยอร์ก ยินดีกับการเปลี่ยนแปลงที่เรียกว่า The Great White Way ซึ่งเป็นย่านบรอดเวย์ที่มีโรงละครมืออาชีพ 41 โรง

“สิ่งที่เรากำลังพูดคือ The Great White Way ต้องมีช็อกโกแลตอยู่ด้วย” เขากล่าวกับผู้สื่อข่าว