การแผ่รังสีจากดวงอาทิตย์มักเรียกว่าทรัพยากรพลังงานแสงอาทิตย์หรือเพียงแค่แสงแดด เป็นคำทั่วไปสำหรับการแผ่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้าที่ปล่อยออกมาจากดวงอาทิตย์ รังสีดวงอาทิตย์สามารถจับและเปลี่ยนเป็นพลังงานที่มีประโยชน์ เช่น ความร้อนและไฟฟ้า โดยใช้เทคโนโลยีที่หลากหลาย อย่างไรก็ตาม ความเป็นไปได้ทางเทคนิคและการใช้งานเชิงประหยัดของเทคโนโลยีเหล่านี้ ณ ตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งขึ้นอยู่กับทรัพยากรพลังงานแสงอาทิตย์ที่มีอยู่  ทุกตำแหน่งบนโลกได้รับแสงแดดอย่างน้อยส่วนหนึ่งของปี ปริมาณรังสีดวงอาทิตย์ที่มาถึงจุดใดจุดหนึ่งบนพื้นผิวโลกจะแตกต่างกันไปตาม ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ เวลาของวัน ฤดูกาล ภูมิทัศน์ในท้องถิ่น สภาพอากาศในท้องถิ่น เนื่องจากโลกกลม ดวงอาทิตย์จึงตกกระทบพื้นผิวในมุมต่างๆ ตั้งแต่ 0° ถึง 90°เมื่อแสงอาทิตย์อยู่ในแนวดิ่ง ผิวโลกจะได้รับพลังงานทั้งหมด พื้นผิวของดวงอาทิตย์ เท่าที่จะเป็นไปได้ ยิ่งลำแสงของดวงอาทิตย์เอียงมากเท่าไหร่ แสงก็ยิ่งเดินทางผ่านชั้นบรรยากาศนานขึ้น กระจายตัวและกระจัดกระจายมากขึ้น เนื่องจากโลกกลม บริเวณขั้วโลกที่เย็นจัดจึงไม่ได้รับแสงแดดสูง และเนื่องจากแกนหมุนที่เอียง พื้นที่เหล่านี้จึงไม่ได้รับแสงแดดเลยในช่วงบางช่วงของปี โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์เป็นวงรีและเข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากขึ้นในช่วงระยะเวลาหนึ่งของปี เมื่อดวงอาทิตย์เข้าใกล้โลกมากขึ้น พื้นผิวโลกจะได้รับพลังงานแสงอาทิตย์เพิ่มขึ้นเล็กน้อย โลกอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากขึ้นเมื่อฤดูร้อนในซีกโลกใต้และฤดูหนาวในซีกโลกเหนือ อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ทำให้ฤดูร้อนที่ร้อนขึ้นและฤดูหนาวที่หนาวเย็นลง ซึ่งคาดว่าจะเห็นในซีกโลกใต้อันเป็นผลมาจากความแตกต่างนี้