ด้วยเหตุนี้ การสอบถามอย่างมืออาชีพเกี่ยวกับหัวข้อจึงเริ่มขึ้นอีกครั้งในทศวรรษที่ 1960 [16]การตีพิมพ์บทความเรื่อง The Battered Child-Syndrome ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2505 ซึ่งเขียนโดยจิตแพทย์เด็กC. Henry Kempeและตีพิมพ์ในThe Journal of the American Medical Associationแสดงถึงช่วงเวลาที่การกระทำทารุณต่อเด็กเข้าสู่กระแสหลัก ก่อนที่บทความจะตีพิมพ์ การเลี้ยงดู การบาดเจ็บของเด็ก—แม้แต่กระดูกหักซ้ำๆ—มักไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นผลมาจากการบาดเจ็บโดยเจตนา แพทย์มักจะมองหาโรคกระดูก ที่ไม่ได้รับการวินิจฉัย หรือยอมรับบัญชีของผู้ปกครองเกี่ยวกับอุบัติเหตุโดยไม่ได้ตั้งใจ เช่น การหกล้มหรือการถูกรังแกในละแวกบ้าน [17]  100–103