การศึกษาในปัจจุบันพบว่าแรงอัดในแก้วประมาณ 50 ตันต่อตารางนิ้ว โดยเน้นที่ส่วนหัวของหยดแทนส่วนท้าย ซึ่งให้ความแข็งแรงเท่ากับเหล็กบางชนิด ทีมงานกล่าวว่านี่เป็นเพราะด้านนอกของหยดเย็นลงเร็วกว่าด้านใน สิ่งนี้จะเปลี่ยนด้านนอกให้กลายเป็นชั้นของแรงอัดอันทรงพลังที่ดันเข้าด้านใน สิ่งเหล่านี้มีความสมดุลโดยแรงดึงหรือแรงดึงภายในหยด ตราบเท่าที่แรงเหล่านี้ยังคงสมดุลอยู่ การดรอปจะคงที่และสามารถทนต่อการลงโทษอย่างมหันต์ได้ โดยปกติแล้ว เนื่องจาก น้ำตาของรูเพิร์ต แก้วเป็นของเหลวที่เย็นยิ่งยวดมากกว่าของแข็ง รอยร้าวใดๆ บนพื้นผิวจะแพร่กระจายด้วยความเร็วของเสียงผ่านวัตถุที่เป็นแก้วและทำให้กระจกแตกได้ ร่วมกับศาสตราจารย์ Purdue ด้านวิศวกรรมอุตสาหการ Srinivasan Chandrasekar หัวหน้าทีม Hillar Aben จาก Tallinn University ได้ใช้ photoelasticity แบบบูรณาการเพื่อตรวจสอบหยด นี่คือเทคนิคที่วัตถุ 3 มิติโปร่งใสถูกแขวนไว้ในอ่างแช่และแสงโพลาไรซ์ส่องผ่านเข้าไป การเปลี่ยนแปลงโพลาไรซ์ของแสงภายในวัตถุจะแสดงเป็นแถบสีรุ้งที่สอดคล้องกับเส้นความเค้น งานก่อนหน้านี้ของ Chandrasekar และนักฟิสิกส์ของเคมบริดจ์ Munawar Chaudhri ในปี 1994 แสดงให้เห็นว่าจากการถ่ายทำการระเบิดที่เกือบหนึ่งล้านเฟรมต่อวินาที มันสามารถเห็นได้ว่าสลายตัวเป็นรอยแตกที่แพร่กระจายภายในด้วยความเร็วมากกว่า 4,000 ไมล์ต่อชั่วโมง (6,437 กม. / ชม.) เมื่อหางอยู่ ตัด