หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า พรมโอเรียนเต็ล ( พรมตะวันออก ) ความเก่งกาจของพวกเขาถูกนำมาใช้ในชีวิตประจำวันของชาวอิสลามและชาวมุสลิม ตั้งแต่การปูพื้นไปจนถึงการตกแต่งสถาปัตยกรรม ตั้งแต่เบาะ หมอนข้าง ไปจนถึงกระเป๋าและกระสอบทุกรูปทรงและขนาด และไปจนถึงวัตถุทางศาสนา (เช่นพรมละหมาดซึ่งจะทำให้สถานที่สะอาด อธิษฐาน). เป็นสินค้าส่งออกที่สำคัญไปยังพื้นที่อื่นๆ ตั้งแต่ช่วงปลายยุคกลาง ซึ่งใช้ปูพื้นไม่เพียงแต่ปูโต๊ะเท่านั้น นับเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของชาวยุโรปที่แพร่หลายมาช้านาน ซึ่งปัจจุบันพบเห็นได้ทั่วไปในเนเธอร์แลนด์ เท่านั้น. การทอพรมเป็นประเพณีที่เข้มข้นและฝังลึกในสังคมอิสลาม และการปฏิบัติดังกล่าวพบเห็นได้ในโรงงานในเมืองใหญ่ เช่นเดียวกับในชุมชนชนบทและค่ายพักแรมของคนเร่ร่อน ในยุคก่อนหน้านี้ มีสถานประกอบการพิเศษและโรงฝึกงานที่ทำหน้าที่โดยตรงภายใต้การอุปถัมภ์ของศาลพรมอิสลามในยุคแรก ๆ เช่นก่อนศตวรรษที่ 16 นั้นหายากมาก มีจำนวนมากที่ยังหลงเหลืออยู่ในตะวันตก และพรมตะวันออกในภาพวาดยุคเรอเนซองส์จากยุโรปเป็นแหล่งข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับพรมเหล่านี้ เนื่องจากเป็นของนำเข้าที่มีค่าซึ่งทาสีอย่างถูกต้อง ]การออกแบบที่เป็นธรรมชาติและง่ายที่สุดสำหรับช่างทอพรมในการผลิตประกอบด้วยเส้นตรงและขอบ และพรมอิสลามในยุคแรกสุดที่จะอยู่รอดหรือแสดงในภาพวาดมีการออกแบบทางเรขาคณิต หรือเน้นที่สัตว์ที่มีสไตล์มาก ซึ่งประกอบขึ้นด้วยวิธีนี้ . เนื่องจากการไหลวนและเส้นโค้งของพรมอะราเบสก์เป็นหัวใจสำคัญของ ศิลปะ อิสลาม ปฏิสัมพันธ์และความตึงเครียดระหว่างสองสไตล์นี้จึงเป็นคุณสมบัติหลักในการออกแบบพรมมาช้านาน