นักวิจัยทำแผนที่ประวัติศาสตร์ของเป้าหมายสภาพภูมิอากาศในห้าขั้นตอน การรักษาเสถียรภาพ ตามด้วยการมุ่งเน้นไปที่ เปอร์เซ็นต์การลดการปล่อยก๊าซ เปลี่ยนเป็น ความเข้มข้นในบรรยากาศ (แสดงเป็นส่วนในล้านส่วน) งบประมาณสะสม (เป็นตันของคาร์บอน ไดออกไซด์) และ อุณหภูมิผลลัพธ์ ในปัจจุบัน ในระยะแรก (ประมาณปี 1992) คำมั่นสัญญาทางเทคโนโลยีรวมถึงการปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้พลังงาน เทคโนโลยี การเพิ่มปริมาณคาร์บอนซิงก์ขนาดใหญ่ และพลังงานนิวเคลียร์ ในช่วงที่สองของการประชุมสุดยอดเกียวโต (1997) สัญญานโยบายมุ่งเน้นไปที่การลดการปล่อยอย่างมีประสิทธิภาพ การเปลี่ยนเชื้อเพลิง และการดักจับและกักเก็บคาร์บอน (CCS) ในระยะที่สาม (ประมาณกรุงโคเปนเฮเกน ปี 2552) CCS เริ่มเชื่อมโยงกับพลังงานชีวภาพ ในขณะที่นโยบายมุ่งเน้นไปที่ความเข้มข้นในชั้นบรรยากาศ ระยะที่สี่เห็นการพัฒนาแบบจำลองการจัดทำงบประมาณคาร์บอนทั่วโลกที่ซับซ้อน และการเกิดขึ้นของเทคโนโลยีการปล่อยก๊าซเชิงลบเชิงสมมุติต่างๆ นโยบายในระยะที่ 5 มุ่งเน้นที่ผลลัพธ์ของอุณหภูมิมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งกำหนดอย่างเป็นทางการตามข้อตกลงปารีสปี 2558