อย่างไรก็ตาม มันเป็น น้ำแข็ง ในชั้นกลางลึกที่หล่อหลอมคุณสมบัติของมัน ตัวอย่างเช่น บนดาวเนปจูน ใต้ชั้นบรรยากาศไฮโดรเจน-ฮีเลียมที่มีความหนา 3,000 กิโลเมตร มีชั้นน้ำแข็งหนา 17,500 กิโลเมตรอยู่ การจำลองชี้ให้เห็นว่าแรงโน้มถ่วงบีบอัด น้ำแข็ง ในชั้นกลางนี้ให้มีความหนาแน่นสูง และความร้อนภายในทำให้อุณหภูมิภายในสูงขึ้นถึงหลายพันเคลวิน แม้จะมีอุณหภูมิสูง แต่ความกดดันที่มากกว่าความดันบรรยากาศบนโลกมากกว่าหนึ่งล้านเท่าจะบีบอัดสิ่งที่เรียกว่าน้ำแข็งให้กลายเป็นของเหลวที่ร้อนและหนาแน่น ภายใต้ความร้อนและความกดดันดังกล่าว แอมโมเนียและมีเทนจะทำปฏิกิริยาทางเคมีได้ นักวิทยาศาสตร์ได้จำลองกระบวนการที่แปลกใหม่ ซึ่งรวมถึงการก่อตัวของเพชร ดาวเนปจูน ที่เกิดขึ้นระหว่างสารประกอบที่อยู่ลึกเข้าไปในชั้นน้ำแข็ง Marvin Ross จาก Lawrence Livermore National Laboratory ได้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับฝนเพชรเป็นครั้งแรกในบทความปี 1981 ในNatureที่ชื่อว่า The Ice Layer of Uranus and Neptune—Diamonds in the Sky? เขาเสนอว่าอะตอมของคาร์บอนและไฮโดรเจนของไฮโดรคาร์บอน เช่น มีเทน แยกออกจากกันที่ความดันสูงและอุณหภูมิสูงภายในดาวเคราะห์น้ำแข็งยักษ์ จากนั้นกลุ่มของอะตอมของคาร์บอนที่แยกออกมาจะถูกบีบให้อยู่ในโครงสร้างเพชร ซึ่งเป็นรูปแบบคาร์บอนที่เสถียรที่สุดภายใต้สภาวะดังกล่าว