ข้อเสนอหนึ่งคือการตีความสัจนิยมเชิงเลื่อนลอยว่าเป็นตำแหน่งที่ไม่มีลำดับความสำคัญข้อ จำกัด ที่ได้มาจาก epistemically ในความเป็นจริง (Gaifman, 1993) การระบุวิทยานิพนธ์ในเชิงลบ นักสัจนิยมจะก้าวข้ามปัญหายุ่งยากเกี่ยวกับการติดต่อทางไปรษณีย์หรือโลกที่ "พร้อมทำ" และเปลี่ยนภาระการพิสูจน์ไปยังผู้ท้าชิงเพื่อหักล้างวิทยานิพนธ์ ข้อดีข้อหนึ่งของคอนสตรัลนี้คือนิยามสัจนิยมเชิงอภิปรัชญาในระดับที่เพียงพอสำหรับนำไปใช้กับนักปรัชญาทุกคนที่สนับสนุนสัจนิยมเชิงอภิปรัชญาในปัจจุบัน สำหรับนักสัจนิยมเชิงอภิปรัชญาของพัทแนมจะเห็นด้วยว่าความจริงและความเป็นจริงไม่สามารถอยู่ภายใต้ ลักษณะทั่วไปของความสมจริงเชิงเลื่อนลอยนี้เพียงพอที่จะให้เป้าหมายสำหรับ Brains ในอาร์กิวเมนต์ข้อเสนอหนึ่งคือการตีความสัจนิยมเชิงเลื่อนลอยว่าเป็นตำแหน่งที่ไม่มีลำดับความสำคัญข้อ จำกัด ที่ได้มาจาก epistemically ในความเป็นจริง (Gaifman, 1993) การระบุวิทยานิพนธ์ในเชิงลบ นักสัจนิยมจะก้าวข้ามปัญหายุ่งยากเกี่ยวกับการติดต่อทางไปรษณีย์หรือโลกที่ "พร้อมทำ" และเปลี่ยนภาระการพิสูจน์ไปยังผู้ท้าชิงเพื่อหักล้างวิทยานิพนธ์ ข้อดีข้อหนึ่งของคอนสตรัลนี้คือนิยามสัจนิยมเชิงอภิปรัชญาในระดับที่เพียงพอสำหรับนำไปใช้กับนักปรัชญาทุกคนที่สนับสนุนสัจนิยมเชิงอภิปรัชญาในปัจจุบัน สำหรับนักสัจนิยมเชิงอภิปรัชญาของพัทแนมจะเห็นด้วยว่าความจริงและความเป็นจริงไม่สามารถอยู่ภายใต้ ลักษณะทั่วไปของความสมจริงเชิงเลื่อนลอยนี้เพียงพอที่จะให้เป้าหมายสำหรับ Brains ในอาร์กิวเมนต์ การทดลอง Vat เพราะมีข้อโต้แย้งที่ดีว่าหากสัจนิยมเชิงอภิปรัชญาเป็นจริง ความกังขาในระดับโลกก็เป็นจริงเช่นกัน กล่าวคือ เป็นไปได้ว่าความเชื่ออ้างอิงทั้งหมดของเราเกี่ยวกับโลกนั้นผิด ดังที่โธมัส นาเกลกล่าวไว้ว่า “ความสมจริงทำให้ความสงสัยเป็นสิ่งที่เข้าใจได้” (1986, 73) เพราะเมื่อเราเปิดช่องว่างระหว่างความจริงและญาณวิทยา เราจะต้องพิจารณาความเป็นไปได้ที่ความเชื่อทั้งหมดของเรา ไม่ว่าจะมีเหตุผลที่ดีเพียงใด พรรณนาโลกตามความเป็นจริง [ดูFallibilism .] โดนัลด์ เดวิดสันยังเน้นแง่มุมนี้ของสัจนิยมเชิงอภิปรัชญาด้วย: “สัจนิยมเชิงเลื่อนลอยคือความสงสัยในเครื่องแต่งกายแบบดั้งเดิมอย่างหนึ่งของมัน มันถามว่า: ทำไมความเชื่อทั้งหมดของฉันถึงรวมกันไม่ได้และยังเป็นเท็จอย่างครอบคลุมเกี่ยวกับโลกแห่งความเป็นจริง” (2529, 309)