ใครๆ ก็อยากได้ชีวิตใหม่ แต่ชีวิตใหม่ไม่ได้อยู่ที่การมีงานใหม่ รถคันใหม่ บ้านหลังใหม่ หรือคู่ครองคนใหม่ หากอยู่ที่การมีจิตใจใหม่ กล่าวคือมีคุณภาพจิตที่ดีกว่าเดิม รวมทั้งมีมุมมองใหม่ ที่ทำให้เราเป็นทุกข์น้อยลง หรือมีความสุขมากขึ้นแม้สภาพชีวิตและสิ่งรอบตัวจะยังคงเดิม สามารถชื่นชมสิ่งที่มี รวมทั้งเห็นแง่งามจากความทุกข์ได้

ชีวิตใหม่ในแง่นี้สามารถเกิดขึ้นได้ทันที โดยไม่ต้องรอเปลี่ยนงานหรือสภาพแวดล้อมเสียก่อน เพราะเพียงแค่มีจิตใจใหม่ ก็สามารถเปลี่ยนร้ายให้กลายเป็นดี หรือเปลี่ยนเคราะห์ให้กลายเป็นโชคได้ รวมทั้งทำให้เห็นโลกในมุมใหม่ที่ไม่เคยนึกถึงมาก่อน

การมีจิตใจใหม่ ทำให้เรามีท่าทีใหม่ต่อโลกและชีวิต สิ่งที่เคยทำให้เราร่ำไห้หรือโกรธเคือง จะไม่สามารถสั่นคลอนทิ่มแทงจิตใจเราได้อีกต่อไป สิ่งที่เคยทำให้เราลุ่มหลงมัวเมา จะไม่อาจครอบงำจิตใจเราได้อีก เราจะมีชีวิตที่เป็นอิสระและสงบเย็นยิ่งกว่าเดิม

การมีจิตใจใหม่คือหลักประกันแห่งความสุขที่แท้จริง หากคุณภาพจิตยังคงเดิม แม้จะมีสิ่งดีๆ เกิดขึ้นในชีวิต เช่น โชคลาภ ชื่อเสียง ความสำเร็จ ก็ทำให้เรามีความสุขได้ชั่วคราวเท่านั้น ไม่ช้าไม่นานก็จะเบื่อหน่าย และโหยหาสิ่งใหม่ที่ดีหรือมากกว่าเดิม แต่เมื่อได้มาสมใจก็ใช่ว่าจะมีความสุขยั่งยืน ยิ่งกว่านั้นมีใครในโลกนี้หรือที่สมหวังในทุกสิ่ง ไม่ว่าจะร่ำรวยยิ่งใหญ่เพียงใดก็ต้องพบกับความผิดหวัง ต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ประสบสิ่งที่ไม่รัก ต้องแก่ ต้องเจ็บ และในที่สุดก็ต้องตาย แต่หากมีจิตใจใหม่ แม้จะประสบกับเหตุร้าย ก็ยังสามารถรักษาใจให้ปกติได้

จิตใจจะใหม่ได้ก็เพราะมีธรรมรักษาใจไม่ให้เศร้าหมอง เช่น มีสติรู้ทันอารมณ์อกุศล และมีปัญญารู้เท่าทันความจริงของชีวิตจนปล่อยวางได้ หากชีวิตคือการเดินทาง เราก็หนีไม่พ้นที่จะต้องเดินในที่โล่ง ต้องเจอแดดแผดเผาและพายุฝนเป็นนิจ ธรรมเปรียบเสมือนร่มที่ช่วยคุ้มกันเราไม่ให้ร้อนเมื่อเจอแดด ไม่เปียกปอนเมื่อเจอฝน จึงสามารถเดินถึงที่หมายได้โดยปลอดภัย

ข้อเขียนในหนังสือเล่มนี้เคยตีพิมพ์ในที่ต่างๆ มาก่อนแล้ว เช่น มติชนรายวัน สุขศาลา ธรรมมาตา สารโกมล และ กรุงเทพธุรกิจ
สำนักพิมพ์บี มีเดีย (ธรรมประยุกต์ - ๑๐๘สุดยอดไอเดีย) ขอนำบทความเหล่านี้มารวมพิมพ์ในที่เดียวกัน หวังว่าหนังสือเล่มนี้จะเป็นกำลังใจให้
ผู้อ่านพบชีวิตใหม่และสุขใจในร่มธรรม สมความมุ่งหวังของผู้จัดพิมพ์

                                                                   พระไพศาล วิสาโล

                                                            ๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓